Günümüzde birçok insanın yaşadığı şey Tükenmişlik Sendromu. Artık hiçbirimiz yaşadıklarımızdan zevk almaz hale geldik. Sürekli kendimizi sorguluyoruz. Ben eskiden böyle değildim, hayattan zevk alırdım, kendimi bu kadar bırakmamıştım, neden mutlu olamıyorum, eskiden küçük şeylerle mutlu olabiliyordum gibi sorgulamalar yapıyoruz. Bu sorgulamaları yapmakta aslında hepimiz haklıyız. Özellikle bu pandemi dönemi ile beraber eve kapanmamız, dışarıdaki sosyal aktivitelerimizi gerçekleştiremiyor olmamız, sevdiklerimizle, arkadaşlarımızla beraber, eski alışkanlıklarımızı devam ettiremiyor olmamız ve doğal olarak corona ileti ile alakalı korkularımız böyle olmasını çok fazla tetikliyor. Bir de benim gibi hayatı zaten kısıtlı olarak yaşayan kronik hastalar, böyle zamanlarda bir tık daha sıkıntı yaşamaya, iyice zorlamaya başladık. Aslında ben kendimi düşünecek olursam, zaten hayatım balkon demirleri ile sınırlıydı. Ama en azından dışarıya çıkabilme ümidim vardı. Bu ya...
