Hayata Dair Herşey

  Her şeyin çok boş geldiği zamanlar oluyordur sizlere de değil mi?  Ne yaparsan yap aslında tüm hayatın bomboş olduğuna dair bir his. Bazen tüm hayatı göğüslemişçesine bir his ve bazen de tüm dünya üstüne yıkılacak ve altında kalacakmışsın gibi. Kim için ne yaparsan yap sanki bir değeri yokmuş gibi. Kalbim yine kırık, içim yine buruk.  İçimden bir parça daha kopuyor böyle zamanlarda. Kendimi gerçekten enayiymişim ve boşa kürek çekiyormuşum gibi hissediyorum. Şimdilerde bir bayram geçirdik. Ramazan Bayramı. Geçen yıl da olduğu gibi yasaklar vardı ve herkes evlerinde yalnızdı. Hep diyoruz ya nerede eski bayramlar diye. Biz aynı mıyız da bayramlar eskisi gibi olsun? Hangimiz ilkokulda ki gibiyiz ya da Üniversite zamanında ki gibi… Hepimiz iyi ya da kötü yönde değişiyoruz. Zamana ayak uyduruyoruz. Ve ilerleyen zamanda bir şeyler iyi gitmesi gerekirken her şey kötüleşiyor. Bizler özümüzü kaybediyoruz. Kendi varlığımızı unutuyoruz. Hayata geliş amacımızdan sapıyoruz. Dünyayı daha güzelleşti

Sessizliğin şifası Sessiz kal. Ne söylemen gerektiğini bilmiyorsan, cevabının nasıl olması gerektiğini veya nasıl söylemen gerektiğini… işte o zaman sadece sessiz kal. Bazen konuşmamak, en etkileyici sözlerden çok daha tatlıdır ki işte o an seni hafifletir… o anlarda sessiz kal. Bazen iğneleyici sözleri duymazdan gel, sessiz kal ve dilinin sessizliği tadmasına müsaade et. Başına gelen musibetin nasıl ve neden seni bulduğunu anlamadığın zamanlarda hiç kimseyi suçlama, sadece sesiz kal ki bu huzurun içinde asıl nedeni anlayabilesin. Hücrelerindeki patlama hissi seni için için kemirdiği dakikalarda sessizliği tecrübe et ki zihnin huzurun içinde kalbine danışabilsin ve doğru kararı alabilsin. bazen tüm dertlerin çözümüdür. Bu sessizliğin şifasıdır. Ramaray