SPİRÜTÜEL YOLCULUK

Herkese Merhabalar.

Çok uzun zamandır ara verdiğimi ve sizlerle buluşamadığımın farkındayım. Sizleri çok özledim. Ama benim içime doğru yapmam gereken içsel bir yolculuğum vardı. Özellikle de;  belki biliyorsunuz belki bilmiyorsunuz ben hemen küçücük bahsedeyim sizlere. 2022 de Ağustos ayında torunumu kaybettim. Bu beni ve ailemi çok sarstı. Oğlum dağıldı. İlk baba oluşuydu. Çok heyecanlıydı ve hayalleri vardı. Onun heyecanına tanıklık etmek çok mutlu ediyordu beni. Gelinimin ilk bebeği olacaktı. Ona hikâyeler yazıyordu, günlük tutuyordu. Doğduğu zaman ona okuyacaktı. Kızım hala olmanın nasıl bir duygu olduğunu gelinimin hamileliği boyunca çok yakından hissetti. Çok sosyal bir kız olmasına rağmen, '' yeğenim doğana kadar sizlerle beraber olacağım ama 22 ağustostan sonra beni kimse beklemesin çünkü benim dünyam alin diyordu. Torunumun adını Alin koyacaktık. Ben onu küçük mucim diye seviyordum. Çünkü benim küçük mucizemdi. Tüm dünyam oldu doğmadan. Ama maalesef bir doktor hatası yüzünden doğduğunda kucağımıza alamadan toprağa vermek zorunda kaldık.

Bu benim hayatımın en acı ve dibin dibi bir dönemdi. O kadar zorluk ve sıkıntılar ağır sınavlar verdik ki aile olarak, artık her şeye hazırız bizi Rabbimden başka hiç bir şey yıkamaz ve altından kalkamayacağımız hiç bir sıkıntı yok derken, ne kadar büyük konuştuğumu anladım. Beterin beteri vardır sözü doğruymuş ve yaşayarak inandığım bir sözü iliklerime kadar yaşadım. Dağıldık. Toparlanamadık. Her birimiz bir tarafa düştük. Rüzgâr bizi ummadığımız anda ummadığımız yerlere savurdu.

Eskiden olsa çocuklarıma ne kadar faydam olurdu. Ama bu olaydan sonra bırakın çocuklarımı kendime bile hayrımın olmadığını fark ettim. Bunun değişmesi ve benim iyileşmem gerekiyordu. Bunun için neler mümkün diye sordum kendime. Çünkü çok acı çekiyordum ve bu tanıdık bir acı değildi. Daha önce tatmadığım, koklamadığım, hissetmediğim bir acıydı.

Bir gece balkonda Tanrıyla sohbet ederken, onunla dertleşirken yaralarımın kaynağının tanrıdan geldiğini ve benim iyileşmemin de gene Tanrısal güçten geleceğini düşündüm. O gece uykuya yatarken içimdeki şifa geninin aktif olması konusunda rüyalarımı programlamaya başladım. Bir kaç gün sonra mesajım geldi ve kendi üzerimde çalışmaya başladım.

 Bu uzun ve zahmetli bir yoldu. Yani sabır gerektiren bir yoldu. Sabır ve zaman. Ve bunlar bende fazlasıyla vardı. Aylardır bunun üzerine çalışıyorum. Nihayet uyandım ve şifalandım. Ve öyle bir şifa oldu ki dağılan ailemin ruhları da toplanmaya başladı. Anladım ki bu güç hepimizin içinde. Önemli olan niyet etmek ve gideceğimiz yolu net olarak belirleme. Ben kaybolmuştum. Karanlık bir ormanda elimde sadece bir mum ile yolumu bulmaya çalışıyordum. Ben netleşince elimdeki mum meşaleye dönmeye başladı. Artık daha net görmeye başladım birçok şeyi. Sonra yavaş yavaş gün ışımaya, güneş doğmaya başladı. Gecenin karanlığında ay ışığı ve cılız bir mum ışığıyla yol alırken ayın yansımalarından da korkuyordum. Ama anladım ki ayın yansımaları benim içimdeki duygusal blokajlar ve korkular. Ya teslim olacaktım, ya yol alacak, korkularımı tek tek ele alarak onları dönüştürecektim.

İşte tamda bu dönemde Şamanik çalışmalarla tanıştım. Zaten yatkınlığım olan bu yol beni ışığa taşıdı. Esmalar ve dualarda bana rehberlik etti. Şimdi harika hissediyorum kendimi. Ve bu yaşadığım deneyimlerimi sizlerle de paylaşmak istedim. Ben çok heyecanlı ama bir o kadar da dinginim. Her gün izlediğim yolculuğu ve aldığım notları sizinle paylaşmak istiyorum. Umarım benim gibi kaybolmuş olan ruhlara şifa olur.

 

Sevgilerimle.

Filiz Cansever